علمدار کمیل (شهید ابراهیم هادی)

بسم رب الشهداء والصدیقین

به آسمان می نگرم …

خالی تر از همیشه است .

دیگر ستارگانش برایم جلوه ای ندارد و سوسوی آنها دلم را سرشار از شور و شعف نمی کند.

آسمانی غم گرفته ٬ آسمانی پر از هیچ …

اما نه … شهابی …

شهابی زیبا در حال عبور است .

اما نه …. عبور نمی کند انگار قصد عبور ندارد .

نور درخشانش دلم را روشن کرده .

گویی به من لبخند می زند .

این شهاب تویی ….

تویی که در آسمان زندگی ام درخشیدی و جاودانه ماندی و روشن بخش زندگی ام شدی .

و من …

به تو می اندیشم .

به تو ای بهتر از جانم ٬ به تو ای رفیق تنهایی ام ٬ به تو ای همدم شبهای تارم …

به تو …

به تو ای شهيد

و تو را ….

تو را ای ابراهيم

با تمام وجود دوست می دارم …